Gospođinčani su najradosniji hrišćanski praznik Božić- rođenje Isusa Hrista, proslavili u krugu svojih porodica i odlaskom na Sv. Bogosluženja u crkveni hram posvećen SV. apostol prvomučenik i arhiđakon Stefan.
Badnji dan je ove godine osvanuo kišan i bez snega, domaćice su pripremale posnu trpezu i Božićnu česnicu za svoje ukućane, u domove se svečano unosio Badnjak i slama .
Vernici se na taj dan okupljaju dva puta na Sv. Liturgiji sv. Vasilija Velikog u 9 sati i na Povečerju u 21 sat.
Da je paljenje Badnjaka ispred crkve centralni događaj proslave Badnjeg dana, pokazalo je velikoprisustvo meštana sela, veliku toplotu i svetlost koju ovo drvo daje vernici doživljavaju kao simbol zajedništva, jedinstva i porodičnog života.
Vatromet koji je nakon toga usledio izazvao je veliko oduševljenje kod svih prisutnih.
Sveta liturgija na dan Božića pokazala je da je za svakog hrišćanina najvažnije da na Božić bude sa svojom crkvom, da se pričesti Telom i Krvlju Hristovom i da sa svojim bližnjima proslavi radost ljubavi Božje prema svakom čoveku.
Božić se slavi kod kuće, spram uslova i mogućnosti svakog domaćina, važno je da svaka porodica doživi prisustvo Božije, među sobom kroz ljubav i zajedništvo, da oseti radost praznika.
Nakon Svete Liturgije lomljena je česnica u kojoj se nalazio zlatnik, prvo su najmlađi a potom i svi ostali to učinili.
Svaka kuća koja je slavila tog dana je očekivala svog položajnika, to je obično prva „muška glava“, koja dođe u kuću i tom prilikom domaćinima održi zdravicu za zdravlje i napredak doma.
Gospođinčani imaju jednu tradiciju koja je posvećena vijanju božića, obično su to mladi koji toga dana jašu konje i posećuju domaćine koji ih darivaju peškirom i počaste vinom i rakijom.
Tom prilikom se pevaju Božićne pesme i nazdravlja se za zdravlje i napredak doma koji su posetili.
Za Građanski list: M. Živković